Svea Ersson - Valse geschiedenis

Kort verhaal

Fragment

[...]
Vanuit de deuropening tuur ik het duister in.
Direct worden mijn enkels gegrepen door de kilte die vanaf de grond optrekt.
Ik huiver en zet dapper een paar stappen buiten, waar de kou als een cold pack op mijn lichaam drukt.
Met mijn badjas dicht om me heen getrokken loop ik over het door grondspotjes beschenen pad naar de buitensauna, waarvan de verlichte ramen me als gele ogen aanstaren.

Dan sta ik stil.
Bewoog daar iets in de bosjes?
Ik loer naar het donkere struikgewas zonder veel te zien.
Is daar iemand?
Een gevoel van onbehagen besluipt me als een struikrover.

‘Martin, ben jij daar?’ roep ik aarzelend.
De wind slaat de woorden terug in mijn gezicht.
‘Wegwezen, Martin,’ zeg ik voor de zekerheid, ‘voor ik alarm sla.’
Gespannen wacht ik of er een reactie volgt, maar er gebeurt niets.
Ik blijf nog even onzeker staan en loop dan vlug door.

In de sauna gekomen voel ik de hitte eerst niet eens en ervaar ik alleen een weldadige warmte.
In het zweethok is niemand aanwezig, ik heb de ruimte lekker voor mezelf.
Ik trek mijn badjas uit, drapeer mijn handdoek op de bovenste bank en strek me uit.
Zo, en nu ontspannen...

Hoe hard ik het ook probeer, ik lig niet op mijn gemak.
De indruk dat iemand me begluurt is te sterk.
Misschien was het toch niet zo’n goed idee om alleen naar de sauna te gaan…

[...]